W przypadkach poprzekwńtaniowego zaniku kości można stosować preparaty o słabszym działaniu androgenowym, a siłnym działaniu anabolicznym, bez połączeń z estrogenami. Leki te zachowują działanie anaboliczne, są pochodnymi 19-nortestosteronu i zalicza się do nich metana- bol, Durabolin i Nerobolin (tab. 17).

Komponenta estrogenowa leków stosowanych w związku z przekwita- niem wydaje się jednak odgrywać istotną rolę nie tyle w zwiększaniu czynności kościotwórczej, co w hamowaniu resorpcji kości. Należy spodziewać się ich działania zapobiegawczego w okresie nasilonej resorpcji, występującym w 5-6 lat po zaprzestaniu czynności jajnika [2].

Propionian testosteronu i fluoksymesteron są lekami z wyboru w leczeniu raka sutka u kobiet z odległymi przerzutami do kości. U 20% chorych leczonych uprzednio operacyjnie obserwuje się remisję choroby, u 90% chorych z remisją oznaki odbudowy ognisk kostnych pojawiają się w ciągu 8 tygodni leczenia.

Działaniem niepożądanym propionianu testosteronu w leczeniu kostnych przerzutów raka sutka (50-100 mg, 3 razy domięśniowo na tydzień) jest maskulinizacja. Działaniem niepożądanym fluoksymesteronu (10- 20 mg dziennie, doustnie) jest zatrzymywanie jonów Ca2+, narastające objawy hiperkalcemii, aż do objawów ostrego zatrucia wapniem włącznie. Objawy te pochodzenia ośrodkowego mogą naśladować objawy przerzutu nowotworu do mózgu [5].