Jajko kobiece jest jedną z największych komórek ustroju. Średnica jego wynoisi 0,25 mm. Posiada ono duży zapas substancji odżywczych, koniecznych do rozwoju zarodka w początkowych jego okresach. Jajko nie posiada zdolności do samoistnego poruszania się i jest przesuwane w kierunku jamy macicy ruchem migawkowym rzęsek nabłonka oraz skurczami jajowodu.

Tworzenie się jajek u człowieka ma swój początek już w życiu zarodkowym. Zarodek ludzki posiada na tylnej ścianie brzusznej dwa podłużne gruczoły zwane ciałami Wolffa lub pranerczem. Już w 5—6 tygodniu życia zarodkowego na wewnętrznej stronie tych tworów widać parę białawych z lekka wypuklających się wałeczków, nazwanych fałdami, płciowymi (plica genitalis), tworzących W środku plaraercza wrzecionowate sznury. Z tych małych tworów powstaną w przyszłości gruczoły płciowe, tj. jądro lub jajnik. Wałeczki te składają się z zarodkowej tkanki łącznej, pokrytej kilkoma warstwami nabłonka j’amy brzusznej. Komórki jego szybko rozmnażają siię, tworząc liczne warstwy, nazwane przez Waldeyera nabłonkiem zarodkowym. Już od początku niektóre jego komórki: wyróżniają się swoją wielkością i bladym pęcherzykowatym jądrem. Są to właśnie pierwotne komórki płciowe, Do tego czasu komórki rozwijają się jednakowo’ u oibu płci i dopiero później powstaną z nich plemniki czy też prajajka (oogonia).