Szyjka macicy, podobnie jak pochwa, w fizjologicznym mechanizmie zapłodnienia pełni rolę zbiornika dla plemników, dostarczyciela energii ruchowej, filtru przepuszczającego przede wszystkim najbardziej żywotne i aktywne plemniki oraz rolę ochronną przed zakażeniem bakteryjnym, rzęsistkowym lub grzybkowym głębiej położonych dróg rodnych. Szyjka posiada dość znaczną powierzchnię błony śluzowej ze względu na jej liczne pofałdowania, kanał o długości 2,5 – 3 cm, ujście wewnętrzne do macicy oraz ujście zewnętrzne do pochwy, którego średnica zmienia się w cyklu reakcji seksualnych kobiety.

Stwierdzenie tych fizykalnych cech tkanki rakowej, które polegają na nieela- stycznym stwardnieniu części zajętych przez nowotwór, dalej sklonr ości do tworzenia się owrzodzeń, zwłaszcza w okolicy ujścia zewnętrznego, oraz łamliwości i kruchości, które ułatwiają krwawienia urazowe, nakazuje wykonanie badania mikroskopowego, gdyż tylko w ten sposób ustala się pewne rozpoznanie.

W pewnych jednak przypadkach wątpliwości nasuwające się badającemu uprawniają do zastosowania pomocniczych metod, których celem jest wykazanie nieprawidłowego zachowania się tkanki w obrębie owych miejsc podejrzanych. Do metod tych należy:

Opisana już wyżej próba Schillera. Wykonuje się ją we wzierniku. Jest to próba dowodząca niezwykłej kruchości tkanki rakowej. Polega ona na możności szczególnie łatwego wprowadzenia guziczka sondy macicznej w głąb utkania nowotworowego, które nie stawia takiego oporu, jak prawidłowo zachowująca się szyjka maciczna.

Przy tej okazji warto wspomnieć o właściwościach kardiowybiórczych LBA oznacza to blokowanie (łj receptorów adrenergicznych w sercu, bez wpływu bądź z bardzo niewielkim wpływem na receptory (}2 w oskrzelach, Ma to kliniczne znaczenie w leczeniu niemiarowości u chorych z astmą oskrzelową i przewlekłym nieżytem oskrzeli. Właściwość tę mają praktolol i atenoiol. Pozostałe spośród używanych w klinice LBA tej właściwości nie mają i zastosowane u chorych z niewydolnością oddechową zaostrzają objawy bronchospastyczne [6, 15].

Sam przerost sutków można by sobie tłumaczyć szczególną wrażliwością ich tkanki gruczołowej na prawidłowe lub spotęgowane oddziaływanie ciał rujopędnych jajnika, za czym przemawiałoby występowanie tego schorzenia w okresie pokwitania, w ciąży i w razie istnienia nowotworów jajnika. Nie dostarczono na to jed- nak dotąd żadnych przekonujących dowodów. Być może, że przyczyną schorzenia jest też jakieś zaburzenie w zespołowym oddziaływaniu na sutek hormor. ów płciowych i innych hormonów ustroju.

Leczenie. Przerost sutków w ciąży nie wymaga leczenia, gdyż ustępuje samoistnie do porodzie. W pewnych jednak przypadkach, kiedy przychodzi do wybitnego osłabienia ustroju albo powikłań (zakażenie), należy uciec się do przerwania ciąży albo do zabiegu operacyjnego.

W przebiegu prawidłowego cyklu u kobiet z prawidłowym ciśnieniem tętniczym krwi obserwuje się spadek ciśnienia skurczowego i rozkurczowego w fazie przedowulacyjnej, Ale są także doniesienia o wzroście ciśnienia krwi w fazie folikuiarnej i spadku w fazie lutealnej.

– W wyniku sprzęgania powstają:

– 1) O-glukozydouroniany, w których aglikon łączy się z cząsteczką kwasu glukuronowego mostkiem tlenowym,

Odrębną grupę stanowią leki wpływające na krzepliwość krwi. W wielu przypadkach dobre wyniki otrzymujemy po wstrzykiwaniach podskórnych żelatyny (20-50 ml), koagulenu itp.

W ostatnich latach zużytkowano działanie hemostatycznych substancji znajdujących się w tkankach komórkowych roślin, tzw. pektyn, także przy tamowaniu krwotoków z macicy i to zarówno przy zbyt obfitych krwawieniach miesiączkowych, jak i krwawieniach organicznych (mięśniaki). Działanie tych przetworów polega na zwiększeniu krzepliwości krwi, która utrzymuje się przez szereg godzin, a nawet dni, zależnie od ilości pektyn wprowadzonych do ustroju.

Jakkolwiek leczenie krwawień z narządów rodnych powinno być przede wszystkim przyczynowe, wskazanejest niekiedy zastosowanie zabiegów miejscowych w postaci przestrzykiwari, przyżegań błony śluzowej lub tamponady. Spośród tych zabiegów najczęściej stosowane są przestrzykiwania wodą ciepłą (48-50°) w dużych ilościach (4-6 litrów) po kilka razy dziennie.

Większe ich rozdęcie powoduje pojawienie się w okolicy ujścia zewnętrznego kanału szyjki pęcherzyków, mniejsze – rozdęcie gruczołów, wyniosłości podobnych do brodawek.

Wspomniane postacie nadżerki nieżytowej powinny być określane właściwie nazwą „nadżerki rzekomej“ (pseudcerosio), gdyż nie dochodzi tu do zniszczenia płaskiego nabłonka części pochwowej i znajdującego się pod nim łącznotkankowego htkania, a tym samym do wytwarzania się ubytku tkanki, a tylko do przesunięcia granicy nabłonka wałeczkowego z szyjki na część pochwową.

Ponieważ przesunięcie to odbywa się mniej więcej równomiernie, dlatego też nadżerka przedstawia się jako żywoczcrwone pole, otaczające pierścieniowato ujście zewnętrzne kanału szyjki i odgraniczone ściśle od reszty błony śluzowej. Pod warstwą wałeczkowego nabłonka nadżerki można wykazać zawsze cechy typowego zapalenia, a więc leżące wśród wysięku komór-

Nasilenie opisanych zaburzeń może doprowadzić do zatrzymania czynności serca podczas zabiegu operacyjnego. Metoksyfluran wpływa na układ krążenia w sposób podobny do innych środków znieczulających ogólnie zawierających w swej cząsteczce chlor, brom lub fluor, a zatem stwierdza się spadek ciśnienia tętniczego krwi i zatokowy rzadkoskurcz. Towarzyszy im zmniejszenie kurczliwości mięśnia sercowego i objętości wyrzutowej serca.

Jeśli dawka pełna substytucyjna powoduje wystąpienie objawów ze strony serca, a zwłaszcza objawów niewydolności wieńcowej, dawkę T„ należy zmniejszyć i rozważyć możliwość leczenia skojarzonego T., i pro- pranololem. Wprowadzenie badań przesiewowych wrodzonej niedoczynności gruczołu tarczowego umożliwiło rozpoznawanie hipotyreozy w pierwszych tygodniach życia. Należy pamiętać, że rozwój psychosomatyczny dziecka zależy od jak najszybszego wdrożenia substytucji. Preferencyjnie po stwierdzeniu hipotyreozy należy przez 2-3 dni podawać dziecku domięśniowo 100 gg T4, a następnie przejść na podawanie leku doustnie, stosując dawkę 50-100 gg/24 h w pierwszym roku życia i zwiększając dawkę T4 do 150-200 gg/24 h w drugim roku życia i latach następnych. Stosowanie optymalnej substytucji jest szczególnie ważne u kobiet w ciąży. Stosowanie niedostatecznej dawki hormonu gruczołu tarczowego zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia wad w rozwoju płodu.