Jest rzeczą nieraz pierwszorzędnej wagi określić, czy kobieta nadaje się do pracy i do jakiej, ciężkiej, czy też lekkiej. Jest to zadanie w wielu przypadkach szczególnie trudne i trzeba zawsze uwzględniać, czy dana kobieta zajęta jest w fabryce, czy na roli lub w biurze, o jaki chodzi rodzaj zajęć, czy praca odbywa się przeważnie w pozycji stojącej, czy też siedzącej i czy wymaga używania pewnych tylko grup mięśniowych (kończyny dolne czy górne), podnoszenia ciężarów, ciągłego poruszania się itd. Poszczególne przypadki należy rozpatrywać w uwzględnieniu warunków indywidualnych. Na ogół jednak należy przyjąć, że pewne schorzenia ginekologiczne czynią kobietę przejściowo niezdolną do żadnej pracy (do czasu wyleczenia) i to zarówno lekkiej, jak ciężkiej, fabrycznej, jak i biurowej. Należą tu: i) przetoki moczowe i kałowe, 2) wypadanie macicy i pochwy, połączone z zaburzeniami w oddawaniu moczu i stolca, 3) nie zagojone i źle zgojone pęknięcia krocza, połączone z niemożnością utrzymywania wiatrów i stolca, 4) ostre zapalenie macicy i jej przydatków oraz narządów w ich sąsiedztwie, 5) wszystkie złośliwe guzy narządów rodnych i większych rozmiarów guzy dobrotliwe, 6) zapalenia części płciowych zewnętrznych z owrzodzeniami, 7) patologiczne krwawienia z macicy.

Ostre zapalenie płuc wywołane przez Aspergillus fumigatus u chorego znaj-dującego się w immunosupresji może klinicznie przypominać bakteryjne. Płucnej postaci aspergilozy należy spodziewać się u chorych z neutropenią, leczonych antybiotykami o szerokim spektrum, w przebiegu stanów gorączkowych o nie ustalonej etiologii (12, 32).

Asystentka stomatologiczna pomaga lekarzowi przede wszystkim w działalności leczniczej. Do obowiązków jej należy:

– a) opieka nad poradnią i jej wyposażeniem, włączając, w to obsługę sprzętu diagnostycznego i leczniczego,

Z objawów na pierwsze miejsce wysuwa się ból, który początkowo może pojawiać się okresowo, ale w miarę zaawansowania choroby trwa bez przerwy i nasila się w nocy. Skóra w okolicy objętej nowotworem staje się wcześnie tkliwa na ucisk, gdyż guz ma charakter inwazyjny i w stosunkowo krótkim czasie przechodzi do tkanek miękkich. Charakterstycznym objawem mięsaka Ewinga jest obecność guza w tkankach miękkich przed naruszeniem konturów kości (nowotwór nacieka wzdłuż światła naczyń odżywczych i tą drogą przedostaje się poza kanał szpikowy). Zamknięcie lub uciśnięcie naczyń odżywczych może powodować martwicę kości. Za klasyczne objawy radiologiczne uważa się umiejscowienie zmian w jamie szpikowej środkowego odcinka trzonu kości długiej, niszczenie warstwy korowej kości oraz obecność mnogich warstw nowej kości – tzw. łuski cebuli. Nowotwór wymaga różnicowania z guzopodobnym nieswoistym zapaleniem kości. Leczenie głównie radiologiczne. Rokowanie jest złe.

Ponieważ wydalona równocześnie ilość azotu w moczu może być miarą ilości spalonego białka w ustroju (a tym samym odpowiada pewnej ilości zużytego tlenu), można na tej podstawie uczynić pewną poprawkę w RQ. W ten sposób z wielkości niebiałkowego RQ można obliczyć przemianę dla węglowodanów i tłuszczów. Podczas spalania związków organicznych w ustroju wydziela się pewna ilość energii cieplnej. Według Rub- nera ilość energii cieplnej, która wyzwala się w ustroju podczas spalania węglowodanów i tłuszczów, odpowiada ilości ciepła wyzwalanego podczas spalania ich w kalorymetrze. W ten sposób dowiedziono, że 1 g białka lub węglowodanu spalonego w ustroju wyzwala 4,1 kalorii, alg tłuszczu 9,3 kalorii. Jeżeli określimy ilość białek, węglowodanów i tłuszczów, możemy oznaczyć (w postaci kalorii), ile energii dostarczyliśmy ustrojowi. I tak: jeżeli ustrój otrzymał np. 6-0 g białka = 246 kal., 35-0 g węglowodanów = 1435 kal. oraz 2-0 g tłuszczów =186 kał., łącznie dostarczono 1867 kalorii.

Celem profilaktyki bólów krzyża już istniejących jest zapobieganie nawrotom dolegliwości z jednej strony, z drugiej zaś powodowanie, by – jeśli już do nich dojdzie – były one krótkotrwałe i możliwe do zniesienia.

Niejasności wyjaśnia test maksymalnego zgięcia grzbietowego stopy po obniżeniu badanej kończyny poniżej poziomu bólu.

Badanie bólu z przeniesienia warte jest dużej dozy cierpliwości i dokładności, gdyż od jego umiejscowienia zależy prawidłowość diagnozy. Ból tępy, głęboki jest trudno zlokalizować, gdyż chory właściwie nie wie dokładnie, gdzie go boli. Ból ostry, powierzchowny można łatwo umiejscowić. W przeciwieństwie do rozciągania korzenia (a właściwie jego osłonki), które jest bardzo bolesne, uciśnięcie korzenia w kanale rdzeniowym bólu nie wywołuje.

Należy liczyć się z tym, że każdy gwałtowny wzrost ciśnienia i spowodowana tym fala uderzeniowa, szczególnie w pomieszczeniach zamkniętych może spowodować ciężkie uszkodzenia narządów wewnętrznych, głównie nieosłoniętej jamy brzusznej.

W Polsce konieczne jest zwrócenie większej uwagi na wykrywanie pełzaka, np. w środowiskach kontaktujących się z cudzoziemcami, obowiązkowe są badania pa-razytologiczne osób powracających z krajów strefy tropikalnej i subtropikalnej oraz cudzoziemców przyjeżdżających na dłuższy pobyt do Polski. Specjalistyczne badania różnicujące pełzaki (metody serologiczne, ocena izoenzymów, badania genetyczne – PCR) można wykonać w Zakładzie Parazytologii Tropikalnej Instytutu Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni.

Występowanie. Pospolity w Europie znany w Polsce. Budowa i rozwój. Dorosły roztocz długości 1,7-2 mm, barwy żółtawej. Oczu brak. Z jaj złożonych na glebie lub wśród liści rozwijają się w ciągu miesiąca larwy długości 0,22 mm, okrągławe, barwy czerwonopomarańczowej. Larwa po stronie grzbietowej jest pokryta pierzastymi szczecinkami, rozstawionymi w rzędy oraz ma pięciokątną tarczkę, na której mieści się 7, również pierzastych, szczecinek (ryc. 5.10). Po bokach tarczki znajdują się dwie pary oczu. Właściwości gleby, temperatura, wilgotność ‚powietrza w warstwie roślinnej, a także rodzaj roślinności wpływają na częstość i masowość występowania swędzików.